Brielle Vesting is niet zo groot, daardoor loop je, op weg naar iets of iemand, al snel over de Markt en langs het Historisch Museum Den Briel.
Het museum biedt met haar gesloten luiken een wat mistroostige aanblik. De toren die na de restauratie weer schittert op het dak, krijgt niet de aandacht die ze verdient. Wat ook niet helpt is dat ‘onze buurman’ zijn winkel gesloten heeft, niet voor zolang de coronavoorschriften duren, maar helaas voorgoed. Ik ben geen roker en droeg daardoor niet bij aan het voortbestaan van zijn zaak, maar ik zie wel mijn hang naar kleine speciaalzaken in Brielle in rook opgaan.
Het museum mag dan gesloten zijn voor het publiek, achter de luiken is het er levendig. Zaken die zijn blijven liggen krijgen nu aandacht en de voorbereidingen voor de gelegenheidstentoonstelling “Brielse Admiraals in Oorlog; Maarten Tromp en Witte de Wit”, die voor juni 2020 gepland staat, gaan gewoon door. We hopen vurig de bezoekers tegen die tijd weer te kunnen ontvangen.
Het museum is in beweging, het geeft ruimte aan cursussen/workshops, waaronder ‘Hoe kijk je met kinderen naar Kunst’. Deze cursus sluit aan bij de beleving van kinderen, over hoe zij een museum en kunst benaderen. Als ouder/volwassene/docent ben je gewoon om uitleg te geven en het verhaal te vertellen, maar door kinderen met vragen uit te lokken en ruimte te geven om hun verhaal en beleving te vertellen, krijgt een museumbezoek een andere kleur. De cursus was breed getrokken, ook de vrijwilligers van het buitengebied; de wallen met hun geschiedenis, Bastions en indrukwekkende kanonnen, namen deel.
In het kader van ‘de Dementievriendelijke Samenleving’, werd een cursus gevolgd en er wordt nu gepuzzeld om uit te vinden of het uitnodigen van mensen met dementie in het Historisch Museum haalbaar is. Het gebouw kent met zijn steile uitgesleten trappen, hoeken en gaatjes wel enkele hobbels, maar er is zeker een geschikte ruimte te vinden. Daarbij bevat de collectie en/of het depot genoeg objecten die aansluiten bij het gedachtegoed van deze bezoekers. Het zou mooi zijn als voorwerpen herkenning en herinneringen oproepen. Door daar op te richten ga je voor de lichtjes in hun ogen, levendigheid. Ook al zal dat wellicht niet voor lang zijn, er komen steeds meer geluiden dat prettige momenten een positieve invloed hebben op het welbevinden.
Tijdens het schrijven leeft de gedachte dat er betere tijden komen en het museum zo snel als verantwoord is, weer opent. Ik kijk ernaar uit.
